Informatie verzamelen; essentieel voor je hond

Je loopt met je hond op straat en je ziet aan de overkant een andere hond aan komen. Je weet dat jouw hond soms kan blaffen naar onbekende honden. Omkeren kan niet, dus je haalt snel je voertje te voorschijn en je leidt je hond in sneltempo langs de andere hond (die nog wel op afstand is). Als je er langs bent, krijgt je hond het voertje. Maar tot je stomme verbazing, draait je hond zich om en begint hij alsnog te blaffen. Hoe dan?!! Waarschijnlijk heeft het te maken met een belangrijks iets voor honden die dingen soms wat spannend vinden. Namelijk de mogelijkheid tot het verzamelen van informatie. 

Laten we bij het begin beginnen. De meeste honden die blaffen naar onbekende honden (of mensen) op straat, doen dat omdat ze zich bedreigd voelen in die situatie. Ze maken zich zorgen over wat de andere hond zou kunnen doen (al dan niet terecht) en vinden het spannend. 
Als je zelf hebt meegemaakt dat je hond in zo'n situatie kan uitvallen, wil je waarschijnlijk op alle manieren voorkomen dat je hond gaat blaffen. Logisch. Veel eigenaren kiezen er dan voor om de hond naar zich te laten kijken (klik hier om te lezen waarom ik dat niet gelijk een goed idee vind) of ze proberen snel de andere kant op te gaan of juist proberen ze er snel langs te lopen. 
In alle gevallen is het effect voor de hond hetzelfde. Die kan niet kijken naar wat er nu eigenlijk aankomt. En als je niet kunt kijken, kun je ook niet goed bepalen of je nu je écht ergens zorgen over hoeft te maken. 

Vergelijk het hier mee. 
Stel; je bent bang voor spinnen. Niet een beetje, echt doodsbang.
En als je thuiskomt, vind je op de keukentafel een briefje waarop staat dat er ergens in huis een spin is. De kans is groot dat je op zoek gaat naar die spin, want je wilt als allereerste weten waar die spin is. Daarover schreef ik eerder al dit artikel (klik hier) omdat het verklaart waarom sommige honden tóch naar iets toegaan dat ze spannend vinden. 
Maar behalve dat je dan wilt weten wáár de spin is. 
Wil je waarschijnlijk ook weten wat voor een spin het is. 
Het maakt namelijk uit of het een hooiwagen of een tarantula is. Of iets dat er tussenin zit (wat nog steeds eng kan zijn, maar goed 😉)
Hoe meer je weet over die enge spin, hoe beter je emotie te reguleren is. 

En zo geldt dat ook voor je hond. Door hem heel snel mee te nemen of hem niet de gelegenheid te geven om te kijken, is het lastig voor hem om een goede inschatting te maken. Of het écht iets is waar hij zich zorgen over hoeft te maken. Of dat het eigenlijk best meevalt. 
Daarom is het belangrijk om je hond informatie te laten verzamelen. Dat doet hij door te kijken of door te ruiken. Of vaak een combinatie daarvan. 
Natúúrlijk is het belangrijk om over een aantal dingen na te denken. Als je dat niet doet, is het namelijk heel erg gemakkelijk om van een situatie waarin je hond informatie verzamelt, een situatie te maken waarin de spanning alleen maar toeneemt en het juist een recept is voor een incident. Daarom een aantal belangrijke vragen en de antwoorden daarop. 

1. Wat is het verschil tussen informatie verzamelen en fixeren? 
Let vooral op de lichaamstaal van je hond. Je wilt dat je hond kan kijken naar de prikkel (hond of persoon) zonder dat hij extra spanning opbouwt in het lichaam. Kijk vooral naar zijn staart, gaat die hoger staan (of lager). Maar ook naar zijn lichaamsgewicht: gaat hij meer naar voren? Of gaat hij hoger op zijn poten staan? Is het allemaal wat strammer? En vooral: kijkt hij heel 'strak' naar die andere hond? Dan is de kans groot dat je hond fixeert en dat wil je niet. 
Wat je wel wilt, is 'gewoon' kijken. Hij moet makkelijk te onderbreken zijn. Niet in de zin dat hij gelijk weg loopt (daarover iets verderop meer) maar wel dat als je hem roept dat hij even kan kijken. Of dat hij even weg kijkt. Hij moet niet meer spanning opbouwen. Dat is wat informatie verzamelen is. Het ziet er dus vooral qua hoeveel spanning in het lijf anders uit dan bij fixeren. 

2. Kan ik mijn hond overal informatie laten verzamelen? 
Nee. Je eerste prioriteit moet veiligheid zijn. En als de andere hond al relatief dichtbij is, is het risico op een confrontatie te groot. Dat relatief te dichtbij verschilt natuurlijk per hond. Voor sommige honden is 2 meter te dichtbij, maar voor de meeste uitvallende honden kan 20 of zelfs 200 meter nog te dichtbij zijn. Let dus - opnieuw - vooral op de lichaamstaal van je hond. Jij bent NIET degene die bepaalt of de afstand groot genoeg is. Dat doet je hond!
Als de andere hond rechtstreeks op jullie afkomt, is het geen goed moment om je hond te laten kijken. Zorg dan eerst dat de afstand zodanig is, dat het eventueel wel kan. 

3. Mijn hond gaat zitten of liggen en is dan met geen mogelijkheid meer in beweging te krijgen als hij informatie aan het verzamelen is. Is dat normaal? 
Als je dat ziet, moet het een leermoment voor joú zijn. De kans is namelijk heel groot dat als je hond niet meer wil bewegen, dat hij 'vast' zit. Je bent dan dus te dichtbij. Daar kun je niet altijd iets aan doen, soms overkomt het je. Maar vaak is het wel het gevolg van een minder slimme keuze of dat je toch denkt dat je dichterbij kunt dan eigenlijk kan voor je hond (denk eraan; je hond bepaalt 😉)
Je wilt dus dat je hond kan kijken en na een aantal seconden zelf bepaalt of hij verder wil of wil omdraaien (zodat er meer afstand is). 

4. Wat is 'normaal' in het aantal seconden dat een hond informatie verzamelt? 
Dat is niet heel duidelijk te zeggen. Sommige honden kunnen een minuut lang kijken, soms zelfs minuten lang. Maar meestal zie je dat het vooral afhankelijk is van wat de prikkel op dat moment doet. Maar ook hoe groot (of klein) de afstand is. 
Als er een hooiwagen in een tuinschuurtje zit, zal ik daarover veel minder lang informatie verzamelen dan wanneer een tarantula over de muur bij mijn favoriete stoel beweegt. Als je begrijpt wat ik bedoel 😇
Als je hond lang informatie verzamelt, is het voor jou belangrijk om dat op te slaan als kennis over wat je hond lastig vindt. Het kan zijn dat de prikkel hiervoor aanleiding is. Bv. een ongecastreerde reu die lastiger is dan een teef. Het kan ook zijn dat de afstand een factor is: bv. 10 meter in plaats van 100 meter. 

5. Hoe ziet het informatie verzamelen er idealiter uit? 
Je hond ziet de andere hond op een afstand die voor hem niet leidt tot veel spanning. Hij ziet de andere hond wel, maar kan er naar kijken zonder dat hij zich echt zorgen maakt. Hij kijkt met een zachte blik, misschien gaat zijn neus naar de grond of juist in de lucht. Na een aantal seconden (laten we zeggen tussen de 5 en de 35 maar dit is dus heel erg afhankelijk van de situatie!!) kijkt hij naar de grond, naar jou of draait zich weg en hij gaat verder met waar hij mee bezig was voordat hij de prikkel zag. 

Sommige situaties zijn niet geschikt om je hond informatie te laten verzamelen. Ze zijn te moeilijk of een veiligheidsrisico. In die gevallen kan een overlevingsvaardigheid zoals bv. snuffelen je helpen. In de gratis 4-daagse mini-training Leer je hond snuffelen op cue (om een uitval te voorkomen) leer je hoe je dat je hond kunt leren. Juíst als hij niet zo geïnteresseerd is in voer op dat soort momenten (en als hij dat wel is, kun je natuurlijk ook meedoen). Meer informatie en mogelijkheden tot aanmelding vind je via deze link.

Dit artikel is geschreven door Monique Bladder, hondengedrag-specialist. Het is niet toegestaan dit artikel te delen zonder schriftelijke toestemming. Delen van de link naar dit artikel wordt op prijs gesteld. Heb je vragen? Word dan lid van mijn gratis Facebook-groep: Doet ie anders Nooit! Club.